ഒന്നാം ആഫ്രിക്കന്‍ ബൂലോഗ മീറ്റ് !!!!!!!

പ്രിയ ബൂലോഗരേ
ബൂലോഗം ആഫ്രിക്കന്‍ ചാപ്റ്ററിന്റെ ഒന്നാം സംഗമം ഇന്നലെ ജോഹന്നാസ്‌ബെര്‍ഗ്ഗില്‍ ഉജ്ജ്വലമായി കൊണ്ടാടപ്പെട്ട വിവരം എല്ലാവരേയും അറിയിച്ചുകൊള്ളട്ടെ.
പങ്കെടുത്തവര്‍
ജേക്കബ്
അരവിന്ദന്‍
(ങേ...രണ്ട് പേരേ ഉള്ളോ?)

പ്രസ്തുത സംഗമം കാപ്പിരി ടൈംസ് എന്ന പത്രവും, മണ്ടയില്ലാ ബ്രോഡ്‌കാസ്റ്റിംഗ് കോര്‍പ്പറേഷന്‍ എന്ന ചാനലും ഇന്നോ നാളയോ മറ്റന്നാളോ തത്‌സമയം കവര്‍/സം‌പ്രേക്ഷണം ചെയ്യുന്നതായിരിക്കും.

കാര്യപരിപാടി: നേരത്തെ നിശ്ചയിച്ചുറച്ച പോലെ ഒരു ഷോപ്പിംഗ് മാളിന്റെ വടക്ക് ഞാനും തെക്ക് ജേക്കപ്പും വന്ന് അരമണിക്കൂര്‍ വേയ്റ്റ് ചെയുന്നു. ഇടക്ക് ഫോണില്‍ വിളിച്ച് “എവടെയാ? ഞാനിവടെയാ.. ഞാനും ഇവടയാ.. പിന്നെ എവടെയാ? കാണുന്നില്ലല്ലോ?” എന്നങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും കുശലം പറഞ്ഞ് മടുത്തപ്പോള്‍, അവസാനം ജേക്കബ് വിസ്മയകരമായ ഒരു ബുദ്ധിസാമര്‍ത്ഥ്യപ്രകടനഥിലൂടെ മാളിന്റെ വടക്ക് വശത്തേക്ക് വരികയും ഞങ്ങള്‍ കണ്ടുമുട്ടുകയും ചെയ്തു.

കുശലങ്ങള്‍‌ക്ക് ശേഷം, ഞാന്‍ തനി ആഫ്രിക്കനായ ചുട്ട എലി, പുഴുങ്ങിയ ആന, കാണ്ടാമൃഗം റോസ്റ്റ്, മുതലക്കറി മുതലായവ കഴിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ജേക്കബ്ബ് നാട്ടില്‍ മനുഷ്യനായി ചെന്നിറങ്ങേണ്ട ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ച് ഒരു പ്രഭാഷണം നടത്തുകയും അത് ശരി വച്ച് ഞങ്ങള്‍ അല്പം ദൂരെയുള്ള ഗസല്‍ എന്ന ഇന്ത്യന്‍ റെസ്റ്റോറന്റിലേക്ക് നീങ്ങുകയും ചെയ്തു.

“മണ്ടേലാ മണ്ടേലാ...നെല്‍‌സണ്‍, തെങ്ങിന്റെ മണ്ടേലാ..” എന്നുള്ള ആഫ്രിക്കന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ ഞങ്ങള്‍ ഗസലില്‍ ബ്ലോഗ് ചര്‍ച്ചകള്‍ക്ക് തുടക്കം ഇട്ടു.

ബൂലോഗത്തിലെ സകലമാന പുലികളേയും അവരുടെ പോസ്റ്റുകളേയും പറ്റി ഞങ്ങള്‍ ക്രിയാത്മകമായി ഡിസ്കസ് ചെയ്തു. അഭിപ്രായങ്ങള്‍ പങ്കു വച്ചു. ഈയിടെയായി പോസ്റ്റുകളുടെ ക്വാളിറ്റി അല്പം കുറഞ്ഞോ എന്നതു ചര്‍ച്ചക്ക് വന്നു. ചില പോസ്റ്റുകള്‍ ചാറ്റ് റൂമുകളുടെ പകര്‍പ്പായിപ്പോവുന്നില്ലേ എന്നുള്ള സംശയം പ്രകടിപ്പിക്കപ്പെട്ടു. ബൂലോഗം വളരും തോറും പിളരും-പിളരണം എന്ന പെരിങ്ങോടന്‍ തിയറി എത്രത്തോളം ദീര്‍ഘവീക്ഷണത്തോട് കൂടിയതാണെന്ന് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടു.

അതിനിടയില്‍
ഉപ്പ് ലസ്സി, ചിക്കന്‍ ടീക്കാ, ചിക്കന്‍ ടീക്കാ മസാല, ചിക്കണ്‍ മദ്രാസ്സ്, നാലു റൊട്ടികള്‍, കോക്ക്, ലമണേഡ്, ഗുലാബ് ജാമുന്‍, റൈസ് എന്നിവ ഓര്‍ഡര്‍ ചെയ്യുകയും വാനിഷിംഗ് വിദ്യ പ്രയോഗിച്ച് അപ്രത്യക്ഷമാക്കുകയും ചെയ്തു.

നാട്ടില്‍ പോകുന്നതില്‍ ആഹ്ലാദവാനാണെങ്കിലും നാട്ടിലെ ബ്ലോഗ് ബ്ലോക്കിലും, ഓഫീസിലെ ബ്രൌസിംഗിലുള്ള അസഹിഷ്ണുതയിലും ജേക്കബ്ബ് ആശങ്ക പ്രകടിപ്പിച്ചു.

വീണ്ടും ബൂലോഗരെക്കുറിച്ചും, സുഹൃത്‌വലയത്തെക്കുറിച്ചും, മൊത്തം ചില്ലറയില്‍ വരാന്‍ പോകുന്ന പോസ്റ്റുകളെക്കുറിച്ചും, ഭാവി പരിപാടികളെകുറിച്ചും മറ്റും മറ്റും ദീര്‍ഘമായ ചര്‍ച്ച നടത്തി.

രാത്രി ഒന്‍പത് മണിയാവാറായിരുന്നതിനാലും പഴ്സ്, മാല, വാച്ച്, മൊബൈല്‍, പണ്ടം, കിഡ്‌നി,കുടല്‍, രക്തം, ജീവന്‍ ഇവ നഷ്ടപ്പെടാന്‍ താത്‌പര്യമില്ലാതിരുന്നതിനാലും ഞങ്ങള്‍ യോഗം പിരിയാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.

ജേക്കബ്ബിനെ ഓഫീസിന്റെ മുന്‍പിലിറക്കി ഞങ്ങള്‍ സലാം പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു. പറ്റിയാല്‍ ഇനി ഇന്ത്യയിലോ ആഫ്രിക്കയിലോ വച്ച് നേരില്‍ക്കാണാം എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ...എവിടെയായാലും ബൂലോഗത്തിലൂടെ സൌഹൃദം നിലനിര്‍ത്താമെന്ന വിശ്വാസത്തോടെ.

ആ രാത്രിയില്‍, നിറഞ്ഞ വയറുമായി ജേക്കബ്ബ് ഓഫീസിന്റെ പടികള്‍ വേച്ചു വേച്ചു കയറിപ്പോയി. എന്റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു.
ഒടുക്കത്തെ എരുവല്ലാരുന്നോ ആ ചിക്കണ്‍ മദ്രാസ്സിന്! ഹോ!

അടുത്ത ആഫ്രിക്കന്‍ മീറ്റിന് കൂടുതല്‍ ആള്‍‌ക്കാര്‍ ഉണ്ടാകും ജേക്കബ്ബ് എന്തായാലും ഉണ്ടാകും എന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്ക് വലിച്ചു വിട്ടു.

ഞങ്ങളുടെ ഒരു ഫോട്ടോ.
ഹോട്ടലിലിരുന്ന് ഫുഡ് വെട്ടിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ബെയറര്‍ ബില്ല് കൊണ്ടുവന്നപ്പോള്‍ ഉള്ള മുഖഭാവം.
ഇവിടെ ഞെക്കൂ.

-ശുഭം-